ခ်စ္လွစြာေသာျမန္မာစတီးမစ္မိသားစု၀င္ အေပါင္းတုိ႔ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။

Mingalar par. My dear Myanmar steemians families.

လူငယ္မ်ားေကာင္းမြန္ရန္ လူႀကီး မိဘမ်ားက ေကာင္းမြန္ေနရန္လုိပါသည္။ မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ား၏ လက္ဦးဆရာမ်ားဟု လူတုိင္းေျပာၾကသည္ကုိ ၾကားဖူးၾကမည္ထင္ပါသည္။ လုိက္နာက်င့္ၾကံသူ မိဘမ်ား ဘယ္ႏွစ္ဦးေလာက္ရွိမည္နည္းဟု စဥ္းစားမိသည္ရွိေသာ္ မ်ားမ်ားစားစား ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု အေျဖထြက္လာၾကမည္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ားစုတုိ႔သည္ “သိသည္ မွတ္သားဖူးသည္ ၾကားဖူးပါသည္” ဆုိေသာအဆင့္တြင္ပင္ ရပ္တန္႔ေနတတ္ၾကၿပီး လူအမ်ားႏွင့္စကားေျပာဆုိဆက္ဆံသည့္အခ်ိန္ တြင္သာ စကားအျဖစ္ေျပာဆုိတတ္ၾကကာ လက္ေတြ႕လက္နာက်င့္သုံးျခင္းမရွိတတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။ တနည္းအားျဖင့္ဆုိေသာ္ “ငါသိသည္ ငါနားလည္သည္” ဟု လူအမ်ားၾကားတြင္ ေျပာဆုိလုိၾကၿပီး “ငါမသိပါဘူး ငါနားမလည္ပါဘူး” ဟု ေျပာရမည္ကုိ ရွက္စရာေကာင္းသည္ဟု မွတ္ယူထားတတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပမည္။ ယခုေခတ္ကာလသည္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳတတ္ၾကေသာ ေခတ္ျဖစ္ေလရာ ကေလးသာသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔၏ ရင္ေသြးငယ္မ်ားအား မည္သုိ႔ ထိန္းေၾကာင္းသင့္သည္ကုိ သိမွ သိၾကပါေလစဟု စုိးရိမ္စိတ္ျဖစ္မိပါသည္။ ရင္ေသြးငယ္တုိ႔သည္ မိမိတို႔၏ ရင္ႏွစ္သည္းျခာရတနာမ်ားသာမဟုတ္မူပဲ ႏုိင္ငံေတာ္၏ သားေကာင္းရတနာမ်ားျဖစ္ရာ မိဘျဖစ္သူမ်ားမွ လမ္းျပသြန္သင္ဆုံးမႏုိင္ျခင္းမရွိပါက ကေလးသူငယ္မ်ားသည္ လမ္းလြဲသြားႏုိင္ပါသည္။ ကေလးသူငယ္မ်ား လမ္းလြဲခဲ့ပါက အရင္ဦးဆုံး ဒုကၡခံစားၾကရမည္မွာလည္း မိဘမ်ားပင္ျဖစ္ေပမည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပတ္၀န္းက်င္သည္လည္း ဒုကၡျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဘမ်ားသည္ လက္ဦးဆရာမ်ားျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ မိမိတို႔ကုိယ္တုိင္ကပင္ သိသင့္ သိထုိက္ နားလည္သင့္ နားလည္ထုိက္ သည္တုိ႔ကုိ တတ္သိနားလည္ထားမွသာ ရင္ေသြးငယ္တုိ႔အား ဆုံးမသြန္သင္လမ္းျပႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ မိဘတုိ႔ ကုိယ္တုိင္က ဘာမွမသိ ဘာမွနားမလည္ပါက သားသမီးတုိ႔အား မည္သုိ႔သြန္သင္ လမ္းညႊန္ ဆုံးမႏုိင္မည္နည္း။ ယခုေခတ္ကာလတြင္ သိစရာ တတ္စရာမ်ား အလြန္မ်ားျပားလွသည္ဆုိေသာ္လည္း ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရးတုိ႔သည္သာ ေခတ္အဆက္ဆက္ လႊမ္းမုိးလာခဲ့သည္သာျဖစ္ပါသည္။ ရင္ေသြးငယ္မ်ားအား ငယ္စဥ္ကပင္ ဘာသာေရးအေၾကာင္း သိထားေစသင့္ပါသည္။ မိဘတုိ႔ကုိယ္တုိင္ကပင္ ဘာသာေရးအား ေကာင္းစြာနားမလည္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္ နားလည္သူမ်ားႏွင့္အပ္ႏွံဆည္းပူးေစသင့္ပါသည္။ အျခားေသာ အေရးအရာတုိ႔သည္လည္း ထုိ႔အတူတူပင္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

မိဘတုိ႔အေနျဖင့္ ရင္းႏွစ္သည္းျခာ သားသမီးရတနာတုိ႔အား ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးျခင္းသည္ အေထြအထူး ေရးျပရန္ လုိအပ္မည္မဟုတ္ပါ။ မိဘတုိ႔ ေရွာင္ရန္ ေဆာင္ရန္တုိ႔အား ေရးသားလုိပါသည္။ မိဘတုိ႔သည္ သားသမီးတုိ႔အား မည္မွ်ပင္ အသက္ႀကီးရင့္ေစကာမူ စိတ္ပူတတ္ေသာသေဘာရွိၾကပါသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သုိ႔ပင္ ထင္မွတ္ တတ္ၾကပါသည္။ စိတ္မခ်ျဖစ္တတ္ၾကပါသည္။ မိမိတုိ႔လက္ရွိပုိင္ဆုိင္ေသာ အဆင့္အတန္းထက္ လည္း ျမင့္မားေစလုိေသာ စိတ္ဆႏၵရွိတတ္ၾကပါသည္။ ထုိအရာတုိ႔သည္ မိဘတုိင္းတြင္ အတူတူထားရွိေသာ ေမတၱာတရားတစ္ခုပင္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ လူႀကီးမိဘတုိ႔သည္ အလုပ္မအားသည္ကုိ အေၾကာင္းျပကာ ကေလးငယ္တုိ႔အား လ်စ္လ်ဴရႈထားတတ္ၾကပါသည္။ ကေလးငယ္တုိ႔လုိအပ္သည္ထင္ေသာ အရာတုိ႔ကုိသာ ၀ယ္ေပးထားတတ္ၿပီး ေမတၱာတရားကုိ ေပးရန္လုိအပ္ေၾကာင္းကုိ ေမ့ေလ်ာ့ထားတတ္ၾကပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာကိစၥမ်ားတြင္ မိဘတုိ႔သည္ ကေလးငယ္မ်ားအား လ်စ္လ်ဴရႈ ထားသင့္ပါက လ်စ္လ်ဴရႈေပးျခင္း၊ ဂရုစုိက္သင့္ေသာအရာတုိ႔အား ဂရုစုိက္ေပးျခင္း တုိ႔သည္ ကေလးငယ္ တုိ႔၏ စြမ္းအား လူမႈေရး ပညာေရး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း စသည္တုိ႔ကုိ တုိးတက္ေစသည္ဟုလည္း ထင္ပါသည္။ ေနရာတကာ လူႀကီးမိဘမ်ား ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းသည္ ကေလးမ်ားအား အမွားမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ ေစတတ္ပါသည္။ အရြဲ႕တုိက္ေစ တတ္ပါသည္။ အရြဲ႕တုိက္လာလ်င္ လူႀကီးမိဘတုိ႔သည္လည္း ရုိက္ခ်င္ ႏွက္ခ်င္ စိတ္ေပၚလာကာ ေငါက္ငမ္းဆုံးမတတ္ၾကေပသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဆုံးမေသာ အဆုံးအမတုိ႔သည္ မည္သူအတြက္မွ် အက်ဳိးရွိလိမ့္မည္မထင္ပါ။ ကေလးမ်ားအား စိတ္ဒဏ္ရာသာရရွိေစလိမ့္မည္ဟုလည္း ထင္မွတ္မိပါသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရရွိခဲ့ေသာ စိတ္ဒဏ္ရာတုိ႔သည္ ေျပေပ်ာက္ရန္အလြန္ခဲယဥ္းတတ္သည္ကုိ လူႀကီးမိဘတုိ႔ သတိထားဆင္ျခင္သင့္ပါသည္။

မိဘတုိ႔သည္ သားသမီးမ်ားအတြက္ မည္သည့္အရာသည္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ၿပီး မည္သည့္အရာသည္ အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္သည္ကုိ သိေနတတ္ၾကပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ မိဘတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ အတၱအား ေရွ႕တန္းတင္လုိက္ျခင္းျဖင့္ သားသမီးတုိ႔၏ ဆႏၵကုိ လ်စ္လ်ဴရႈ ျငင္းပယ္ရာေရာက္သြားတတ္ပါ သည္။ ထုိအခါ ကေလးသူငယ္တုိ႔သည္ ျငင္းဆန္ေၾကာင္း အမူအယာမ်ား ျပဳမူလာတတ္သည္ကုိ ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ ပါသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ကေလးမ်ားသည္ လိမ္လည္ေျပာဆုိျခင္း ကင္းစင္တတ္ၾကပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔အား အဆူခံရမည္၊ အရုိက္ခံရမည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆလာေသာအခါတြင္မူ အမွန္တရားကုိမေျပာၾကေတာ့ပဲ လိမ္လည္ ေျပာဆုိလာတတ္ၾကေၾကာင္း မိဘတုိင္းသိထားသင့္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ မိဘတုိ႔သည္ ကေလးမ်ားအခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေစ၊ အျခားေသာအရာတစ္ခုခုကုိျဖစ္ေစ ျပႆနာျဖစ္ေပၚလာပါက မိမိကေလး ေျပာဆုိေသာစကားမ်ားထက္ အျခားေသာ ကေလးမ်ား၏ ေျပာဆုိျခင္းကုိ ယုံၾကည္ေနတတ္ၾကျခင္း၊ မိမိကေလးအား စကားေျပာဆုိခြင့္ ေျဖရွင္းခြင့္မေပးတတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပမည္။ ထုိသုိ႔ျပဳမူျခင္းသည္ မိဘ၏ ယုံၾကည္ျခင္းကုိမခံရေသာေၾကာင့္ ကေလးအား သိမ္ငယ္စိတ္၊ အားငယ္စိတ္၀င္သြားတတ္ေၾကာင္းကုိ မိဘမ်ား သတိျပဳသင့္လွပါသည္။ မိမိတုိ႔ကေလးအား ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းအားႀကီးလွ်င္ အခ်ဳပ္အခ်ယ္ကင္းလြတ္သြားခ်ိန္တြင္ ပ်က္စီးကာ လမ္းေဘးေရာက္သြားေသာ ကေလးမ်ားျမင္ဘူးပါသည္။ မိဘတုိ႔အေနျဖင့္ ကေလးမ်ားအား အခ်ိန္ျပည့္ေစာင့္ၾကည့္ေနႏုိင္ရန္မွာ မလြယ္ကူပါ။ အသိဥာဏ္ထည့္သြင္းေပးျခင္းျဖင့္သာ ကေလးငယ္တုိ႔အား သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ စဥ္းစားတတ္ ဆုံးျဖတ္တတ္ေစသင့္ပါသည္။ ေကာင္းမႈ ႏွင့္ မေကာင္းမႈတုိ႔အား ေသခ်ာစြာ ကြဲျပားသြားေသာ ကေလးမ်ားအတြက္ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရန္ စိတ္၀င္စားၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ တူရာစုသေဘာ အရလည္း မေကာင္းမႈျပဳလုပ္သူႏွင့္ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္သူတုိ႔သည္သာ ေပါင္းေဖာ္တတ္ၾကသည္သာျဖစ္ပါသည္။

မိဘျဖစ္သူမ်ားအား အသိေပးလုိသည္မွာ သားသမီးမေကာင္း မိဘေခါင္း ဟု ဆုိရုိးရွိေၾကာင္း သိၾကေပမည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ သားသမီးမ်ားမေကာင္းၾကရသနည္းဆုိေသာ္ မိဘမ်ားမေကာင္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ဟု ျပန္လွန္ အေျဖထုတ္လွ်င္ မိမိတုိ႔၏ရင္ေသြးရတနာမ်ား ေကာင္းမြန္စြာေနထုိင္ေရးသည္ လက္ဦးဆရာဟု မည္ထုိက္ေသာ မိဘတုိ႔တြင္ တာ၀န္ရွိေပမည္။

၁။ သင္တုိ႔၏ ကေလးအား ေရွာင္ရွားျခင္း သုိ႔မဟုတ္ လ်စ္လ်ဴရႈျခင္းမ်ဳိး မိဘမ်ားမွ မျပဳလုပ္မိေစရန္ သတိထားသင့္ပါသည္။ ကေလးငယ္မ်ားသည္ သူတုိ႔အား ဂရုစုိက္ေစခ်င္ၾကပါသည္။ သူတို႔အား လ်စ္လ်ဴရႈျခင္းသည္ ဂရုမစုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္းသတိျပဳသင့္ပါသည္။

၂။ ကေလးမ်ား၏ ႏုနယ္လွေသာ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ႏွစ္မ်ဳိးစလုံးအား ထိခုိက္ေစမည့္ စကားအသုံးအႏႈန္း၊ အျပဳအမူတုိ႔အား သတိျပဳဆင္ျခင္ ေရွာင္ရွားသင့္ပါသည္။ ကေလးမ်ားအား စိတ္ဒဏ္ရာ မရရွိေစေရးတြင္ လက္ဦးဆရာမ်ားသည္ အဓိကက်ပါသည္။

၃။ ကေလးအမ်ားစုသည္ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ မခြဲျခားတတ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ လူငယ္အရြယ္ တြင္ အေပါင္းအသင္းမွားသျဖင့္လည္းေကာင္း မေကာင္းမႈမ်ားအား က်ဴးလြန္တတ္ၾကပါသည္။ ငယ္စဥ္ကပင္ ကေလးငယ္မ်ားအား ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ သိရွိ နားလည္ေစႏုိင္ရန္ မိဘမ်ားတြင္တာ၀န္ရွိပါသည္။

၄။ လက္ဦးဆရာျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ကေလးငယ္မ်ားသည္ မိဘတုိ႔၏ အမူအက်င့္တုိ႔အား လုိက္လံအတုခုိး တတ္ၾကသည္ျဖစ္ရာ မိဘတုိ႔သည္ ကုိယ္ ႏႈတ္ အမူအယာ တုိ႔အား ထိန္းသိမ္းရမည္ျဖစ္ပါသည္။ မိဘမ်ား ကုိယ္တုိင္မွ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ျပေနျခင္းသည္ မိမိတုိ႔၏ ရင္ႏွစ္သည္းျခာမ်ားအား မေကာင္းမႈလုပ္ေစရန္ တုိက္တြန္းေနသည္ႏွင့္တူေနပါသည္။

၅။ ငါတုိ႔သည္ မိဘမ်ားျဖစ္သည္ဆုိကာ ကေလးငယ္တုိ႔အား အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း တုိ႔အား ေရွာင္ရွားသင့္ပါသည္။

၆။ မိဘတုိ႔အေနျဖင့္ တတ္ႏုိင္ပါက ေငြေၾကးအေပၚ မွန္မွန္ကန္ကန္ သေဘာေပါက္နားလည္ထားေစရန္ သင္ျပေပးသင့္ပါသည္။ ေငြေၾကးသည္ သူတုိ႔ႏွင့္မသက္ဆုိင္ဟု သေဘာထားမသက္ေရာက္သင့္ပါ။

၇။ သားသမီးမ်ားအား အလြန္အကၽြံ ထိန္းကြပ္ျခင္း၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းျဖင့္ ကေလးမ်ား၏ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင့္ အေတြးအေခၚတို႔အား မ်ားစြာထိခုိက္ေစႏုိင္ေၾကာင္း သတိျပဳသင့္ပါသည္။

၈။ သားသမီးမ်ားအား အလြန္အကၽြံယုံစားရမည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ေျပာသမွ်အား မယုံၾကည္ျခင္းမ်ဳိး မျပဳလုပ္သင့္ပါ။ သူတုိ႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္၊ ယူဆခ်က္ ႏွင့္ ေျဖရွင္းခ်က္တုိ႔အား ေကာင္းမြန္စြာ နားေထာင္ၿပီး မွန္ကန္ေသာ အေျဖကုိ ထုတ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေပးသင့္ပါသည္။

အထက္ပါေဖာ္ျပခ်က္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသမွ်ကုိ ဖတ္ဖူးသမွ် အေတႊ႕အၾကံဳအရ သားသမီးမ်ား ၏ ဘ၀ေနာင္ေရးတြင္ ေကာင္းမြန္စြာေနထုိင္ၾကေစေရးအတြက္ အၾကံျပဳခ်က္မ်ားသာျဖစ္ပါသည္။ ေဖာ္ျပေသာ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ ျပည့္စုံသည္ဟု မဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း အသင့္အတင့္ေတာ့ ေကာင္းမြန္မည္ဟု ယူဆမိပါေၾကာင္း ေရးသားရင္းျဖင့္ ရပ္နားလုိက္ပါသည္။

ေရးသားသူ(Author) ___

@ansoe (MSC 012)

Soe Naing

Myanmar Steemit Community

12-Sept-2018 ဗုဒၶဟူးေန႔(Wednesday)