ထရန္စေဖာ္မာႀကီး က်န္းမာပါေစ

ခ်စ္လွစြာေသာျမန္မာစတီးမစ္မိသားစု၀င္ အေပါင္းတုိ႔ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။

Mingalar par. My dear Myanmar steemians families.

Untitled-1 copy.png

တစ္ခုေသာ ညေနခင္းမွာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထုိင္ကာ ေတာင္လုပ္ ေျမာက္လုပ္ ေလွ်ာက္လုပ္ေနရာ နာရီမၾကည့္မိ။ ဒီေတာ့ ညေနစာထမင္းစားခ်ိန္ေနာက္က်သြားသည္။ နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့ (၈) နာရီထုိးေနၿပီ။ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ တက္သုတ္ရုိက္ထမင္းစားဖုိ႔ ထမင္းခူး၊ ဟင္းခြက္ေတာင္မယူေတာ့။ စားခ်င္တဲ့ဟင္း ပန္းကန္ထဲပုံထည့္ အလ်င္အျမန္ထမင္းစားဖုိ႔ျပင္လုိက္သည္။ အဲဗ် မီးပ်က္သြားၿပီ။ ေတာ္ေသးတာက တစ္ေယာက္တည္း ကုိယ့္ထမင္းပန္းကန္ကုိင္စားေနလုိ႔ ဟင္းလုစားမယ့္သူမရွိတာ။ ေမွာင္မဲသြားေလေတာ့ မီးထြန္းဖုိ႔ ဓာတ္မီးထရွာရသည္။ ရုတ္တရက္ေမွာင္မဲသြားျခင္းျဖစ္ရာ မ်က္စိကလည္း ဘာမွမျမင္ရ။ မဲမဲႏွင့္ေမွာင္ေမွာင္။ ထုိင္ရာကထ ဓာတ္မီးရွာရသည္။

“ဒုန္း ဂြမ္း ဒုန္း ဒုန္း”

“ေအာင္မေလး နာလုိက္တာ”

အိမ္မွာက တစ္ေယာက္တည္းရွိေနခ်ိန္မုိ႔ေတာ္ေသးတာေပါ့။

ေအာက္တြင္ခ်ထားေသာ သံခုံအပုေလးကုိ ေျခေထာက္ႏွင့္တိုိက္မီကာ ဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီး ထုိင္ခုံေပၚခ်ထား သည့္ ထမင္းပန္းကန္ ေအာက္သုိ႔သြန္ခ်လုိက္သလုိျဖစ္ေလၿပီ။ ေျခမ အေတာ္နာသြားသျဖင့္ ေအာ္လုိက္မိေသးသည္။ အေမွာင္ထဲ ဓာတ္မီးလုိက္စမ္းေတာ့ ဓာတ္မီးမေတြ႕ပဲ ဘာမဆုိင္ညာမဆုိင္ လ်က္ဆားပုလင္းလက္ထဲပါလာသည္။

ပါးစပ္ကလည္း မီးပ်က္ရေကာင္းမလားဆုိပီး ဟုိ ဌာနကလူေတြကုိ က်ိန္ဆဲမိလုိက္ေသးသည္။ က်ိန္ဆဲၿပီး ေနာက္မွ သတိ၀င္လာသည္။ ဒါကလဲ အစုိးမရတဲ့ အနတၱသေဘာေတြပဲေလ။ မီးလည္း ပ်က္ရွာေပမေပါ့။ တရားသေဘာေလးနဲ႔ဆင္ျခင္လုိက္မိသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ေန႔ခင္း ေန႔လည္ မီးပ်က္တာျပႆနာမဟုတ္ေပမယ့္ ညတကယ့္အခ်ိန္ေကာင္းက်မွ မီးပ်က္တာေတာ့ ဒုကၡ ေရာက္ၾကရတတ္သည္။ တခ်ဳိ႕အိမ္မ်ား ထမင္းေတာင္မခ်က္ရေသး။ ေပါင္းအုိး ပ်က္မယ့္ပ်က္လည္း ညလူေတြအိပ္မယ့္အခ်ိန္ေလာက္မွ ပ်က္ရင္ေတာ္ေသး။ အင္းဒါလည္းမျဖစ္ေခ်ဘူးထင္တယ္။ ဒါေလာက္ရာသီဥတုပူေနေတာ့ အဲယားကြန္းဖြင့္အိပ္ၾကတဲ့သူေတြ ပန္ကာဖြင့္အိပ္တတ္တဲ့သူေတြ မီးမလာေတာ့ မအိပ္ႏုိင္ျဖစ္ၾကရမယ္။ အင္း မီးမပ်က္ရင္အေကာင္းဆုံးေပါ့ေလ။

တစ္ခါက သူငယ္ခ်င္းအိမ္ညပုိင္း လက္ဖက္ရည္ေသာက္ဖုိ႔သြားေခၚမိပါသည္။ ထမင္းစားေနတာနဲ႔ၾကံဳလုိ႔ ခဏထုိင္ေစာင့္ေနရသည္။ သူငယ္ခ်င္းမိသားစုထမင္း၀ို္င္းမွာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ျဖင့္ စားေသာက္ေနၾကသည္။ ထုိစဥ္ ရုတ္တရက္ခ်က္ခ်င္းဆုိသလိုပင္ မီးပ်က္သြားေလရာ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔မိသားစုထမင္း၀ုိင္း တခဏအတြင္းမွာ ဆူညံသြားေလသည္။

“ေဟ့ ဘယ္သူလဲကြ ငါ့ထမင္းပန္းကန္ထဲက ဟင္းတုံးႏႈိက္တာ”

“အေဖေရ သားဟင္းေတြ ကုိႀကီးလာ ႏႈိ္က္ေနတယ္”

မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာ မီးျပန္လာလုိ႔ေတာ္ပါေသးသည္။ အလင္းေရာင္ရရန္အတြက္ မိသားစု တစ္စုလုံးမည္သူမွ ထမင္း၀ုိင္းမွ မထႏုိင္ၾကေပ။ မီးျပန္လာသည္အထိ အေမွာင္ထဲတြင္ ကိုယ့္ထမင္း ပန္းကန္ကုိ လက္ႏွင့္အုပ္ကာ ထုိင္ေနၾကေလသည္။ မီးျမန္ျမန္ျပန္လာလုိ႔ေတာ္ေသးတာေပါ့။

တစ္ညက ေလေရာ မုိးေလးတစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္ပါက်လာသည္။ ရုတ္တရက္ မီးပ်က္သြားေလေတာ့သည္။ ေလထိမခံပါေခ်။ မုိးေပါက္ေလးေတြ အမွန္မခံေပ။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ရွိေတာ့ မီးကဖ်တ္ကနဲ တခ်က္ ျပန္လာၿပီး ျပန္ပ်က္သြားသည္။ အိမ္ကေလးေတြမအိပ္ႏုိင္ေသးပဲနဲ႔ ကုိရီးယားဇာတ္ကားၾကည့္ရန္ မီးျပန္အလာကုိ ေမွ်ာေနၾကသည္။ ညကုိးနာရီေက်ာ္ေလၿပီ။ ကုိေရႊမီးကေတာ့ ျပန္မလာေသး။

“ေလလည္း မတုိက္ေတာ့ပါဘူး မုိးလည္း မက်ပါဘူး ဘာလုိ႔မီးကမလာတာတုံး”

“FB ေပၚတက္ၾကည့္လုိက္ဟာ ဘာျဖစ္တာလဲလုိ႔ သိရေအာင္”

“ဟ ဘယ္မွာၾကည့္ရမွာလဲ”

ကေလးေတြ ကုိရီးယားဇာတ္လမ္း မၾကည့္ရမွာစုိးသျဖင့္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေအာ္ဟစ္ေနၾက ေလသည္။ ဖုန္းကေလးမ်ားလည္း ကုိယ္စီပြတ္ေနရင္းျဖင့္ မီးျပန္အလာကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကေလ သည္။ တစ္ေယာက္က FB တြင္ မီးပ်က္သည့္အေၾကာင္းရင္းသိရန္ ၀င္ေရာက္ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြေန ေလသည္။ မီးပ်က္သည့္အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ မီးအိမ္ကလည္း အားက်လာကာ မီးမွိန္မွိန္သာက်န္ေနေတာ့သည္။

“ဟာ သြားပါၿပီ”

“အမ္ ဘာသြားတာတုံးဟ”

“ထရန္စေဖာ္မာႀကီးေလာင္သြားလုိ႔ မီးက ေနာက္ သုံးရက္ေနမွ လာေတာ့မယ္တဲ့”

“အမ္”

"ထရန္စေဖာ္မာ ပ်က္သြားတယ္ပဲ လုပ္ပါေအ မီးေလာင္တာေတာ့မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး"

"ေအာ္ ေအး ေအး ပ်က္သြားတာ ပ်က္သြားတာ"

ကေလးအားလုံး စိတ္ဓာတ္က်ကာ အိပ္ယာအသီးသီးသုိ႔ ၀င္ေရာက္သြားၾကေလသည္။ ထရန္စေဖာ္မာႀကီးရဲ႕ က်န္းမာေရးေဖာက္ေလေတာ့ မီးမလာႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ မီးကပ်က္ေတာ့ ေနာက္ရက္မွစၿပီး ေရလည္းမလာေတာ့ေပ။ ဧရာ၀တီျမစ္သုိ႔ဆင္းကာ ေရခ်ဳိးလႊတ္ရန္လည္း မျဖစ္ေပ။ ေရကုိ ဘယ္က ရႏုိင္မလဲ။ ေရ၀ယ္ယူေရးအတြက္ စိမံခ်က္ေရးဆြဲရေလၿပီ။ ေရရရွိေရး အတြက္ ႀကိဳးပမ္းရေလေတာ့သည္။ လက္တြန္းလွည္းျဖင့္ ေရေရာင္းေသာသူကုိ ေရတစ္စည္ပုိ႔ေပးရန္ မွာရေလသည္။ ေရတစ္စည္စာ ၃၀၀၀ တဲ့ေလ။ မေခ်ာင္ပါေလ။ ေရတစ္စည္ကုိ မွာရသည္ပင္ တစ္ေနကုန္နီးပါးၾကာေလသည္။ ဆုိက္တြဲေခၚ သုံးဘီးမ်ားျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ျမစ္ဆိပ္ဆင္းကာ ေရသယ္သူမ်ားသယ္ေနၾကေလသည္။ ကုိယ္ပုိင္ကားရွိသူမ်ားကလည္း ရွိသည့္ကားေလးမ်ားျဖင့္ ပုံးကေလးမ်ားတင္ကာ ျမစ္ဆိပ္ေရခ်ဳိးဆင္းရင္း ေရမ်ားသယ္ယူေနၾကရေပသည္။ ညညလည္း ပူလြန္းသျဖင့္ ယပ္ေတာင္ေလးမ်ားတဖ်တ္ဖ်တ္ခပ္ကာ မအိပ္ႏုိင္ဘူးေအာ္ေနၾကရေလေတာ့သည္။ ေက်းဇူးရွင္ ကုိေရႊမီးျမန္ျမန္ျပင္ၿပီးပါမွ အဆင္ေျပႏုိင္ေပမည္။ ဒီေတာ့ဘာမွမတတ္ႏုိင္ပါ။ ေမတၱာသာ နာနာဖိပုိ႔ေပးေနၾကရေတာ့သည္။

“ေက်းဇူးရွင္ ဟုိဌာနက ၀န္ထမ္းေတြ က်န္းမာၾကပါေစ ခ်မ္းသာၾကပါေစ ထရန္စေဖာ္မာႀကီးလည္း ေနျမန္ျမန္ေကာင္းပါေစ”

ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ သုံးရက္ပ်က္မည္ဆုိေသာမီးသည္ တစ္ရက္ခြဲအၾကာျပန္ရခဲ့ေလသည္။ ေမတၱာပုိ႔ရက်ဳိးနပ္ေပသည္။
အဲ ေျပာရင္းဆုိရင္း ေလေတြတုိက္လာၿပီ။

“အမ္ ပ်က္ပဟ”

Post ေလးေတာင္ၿပီးေအာင္မေရးလုိက္ရ။ ေနာက္တစ္ခါတပ္ၿပီး ထရန္စေဖာ္မာႀကီး က်န္းမာေရးေဖာက္ေနမွျဖင့္ ေရ မီး ဒုကၡ ထပ္ခံရေနရဦးမည္။

“ထရန္စေဖာ္မာႀကီး ေဘးမသီရန္မခပါေစႏွင့္ ေလေဘးအႏၱရာယ္ မုိးေဘးအႏၱရာယ္ကေန လြတ္ကင္းပါေစ”